انتقال دهنده‌‌ عصبی

یک انتقال دهنده عصبی با یکی از سه روش، یک نورون را تحت تأثیر قرار می‌دهد: تحریکی، مهاری یا تعدیل کننده.

یک انتقال دهنده‌ی تحریکی باعث تولید یک سلسله سیگنال الکتریکی به نام پتانسیل عمل در نورون دریافت کننده می‌شود، در حالی که یک فرستنده مهاری مانع از آن می‌شود.

اینکه یک انتقال دهنده عصبی تحریکی است یا مهاری بستگی به گیرنده‌ای دارد که به آن متصل می‌شود.

نورومدولاتورها کمی متفاوت هستند، زیرا آنها به شکاف سیناپسی بین دو نورون محدود نمی‌شوند و بنابراین می‌توانند تعداد زیادی نورون را به طور همزمان تحت تأثیر قرار دهند.

بنابراین نورومدولاتورها سلولهای عصبی را تنظیم می‌کنند، در حالی که در طی یک دوره زمان کندتر از فرستنده‌های تحریکی و مهاری نیز فعالیت می‌کنند.

بیشتر انتقال دهنده‌های عصبی یا مولکول‌های آمین کوچک، اسیدهای آمینه یا نوروپپتیدها هستند.

 انتقال دهنده‌‌ عصبی

مهارت همدلی

مهارت همدلی

تلاش برای فهم موقعیت زندگی‌ دیگران و زمینه سازی برای پذیرش خود در میان دیگران بخشی از مهارت زندگی‌ است.

هر جا که به هم یاری و مشارکت افراد نیاز باشد، هم دلی موتور محرکه این حرکات خواهد شد و کارآیی رفتارها را مضاعف خواهد نمود.

افراد تنها در زمانی میتوانند به هم دیگر کمک کنند که عواطف و تجربه‌های دیگران را دریابند، دوستانی که در روابط خود با دیگران احساس رشد میکنند هنگامی به این امر واقف خواهند شد که بدانند دوستشان چه احساساتی دارد.

هر گاه عضوی از جامعه انتظار آن را داشته باشد که دیگران او را با تمام ویژگیها و خصلت‌ها بپذیرند، خودش هم باید قادر به فهم عقاید، باورها واحساس دیگران باشد.

متأسفانه نداشتن مهارت در هم دلی و توجه نکردن به مجموعه فضای شناختی و عاطفی دیگران سرچشمه بدفهمی های فردی‌ و بدتر از آن خصومت‌های نژادی است، فقدان هم دلی در جوانان و نوجوانان باعث متوصل شدن به روش‌های انحرافی بیان خویشتن میشود به گونه ای که گاهی در تضاد با ارزش‌های اجتماعی و فرهنگی قرار میگیرد.

مهارت همدلی

 نقش همدلی در فهم زندگی‌

هم دلی یا هم حسی به معنی تلاش برای فهم موقعیت زندگی‌ دیگران است.

درک و پذیرش دیگران، یعنی همان افرادی که با ما تفاوت بسیار دارند، بخشی از مهارت هم دلی است. بهبود روابط اجتماعی، مثلا در موقعیت‌های فرهنگی و قومی، از مهارت‌های زندگی‌ امروز است و بدون آن، هر لحظه ممکن است کینه‌ها و خصومت‌های افراد، نسبت به یکدیگر تشدید شود.

از آن جا که زندگی‌ جمعی، به ویژه در عصر حاضر، به هم یاری و مشارکت نیاز دارد، لازم است با تقویت هم دلی در افراد، آنان را به سوی تجربه رفتارهای جمعی مفید هدایت کنیم.

 

روایت درمانی

روایت شما چیست؟

روایت درمانی از این سوال و گرایش های قصه گویی به سود بهره می برد.

با این هدف که فرصت هایی برای رشد و توسعه آشکار شوند، معنی درک شود و خودمان را بهتر بشناسیم از داستان ها استفاده می کنیم.

برای اینکه دیگران را مطلع کنیم، میان تجربه های مشترک مان ارتباط برقرار کنیم، وقتی که احساس می کنیم کار اشتباهی انجام دادیم به آن اعتراف کنیم و حتی اینکه افکار و احساسات مان را دسته بندی کنیم به خودمان کمک کنیم معنا را درک کنیم و هدف را پیدا کنیم و در این دنیای گیج کننده و گاهی اوقات تنها،هویت خودمان را تثبیت کنیم.

بنابراین مهم است که تشخیص بدهیم هنگامی که در مورد زندگی مان صحبت می کنیم چه داستان هایی را برای خودمان و دیگران تعریف کنیم.

اگر شما پیش از این در مورد روایت درمانی هرگز چیزی نشنیده بودید باید بگویم که شما تنها نیستید.

مفاهیم کلیدی و روش

تمایز ایجاد کردن میان “یک شخص و مشکلاتش” و “یک شخص دردسر ساز” در روایات درمانی بسیار مهم و ضروری است.

وایت و اپستون این نظریه را مطرح کردندکه تایید کردن یک هویت شخصی مضر و ناسازگار می تواند تاثیرات منفی عمیقی روی کیفیت زندگی و عملکرد اشخاص بگذارد.

“مشکل، مشکل است، شخص مشکل نیست”-مایکل وایت و دیوید اپستون

در نهایت چندین مضمون و اصل در روایت درمانی وجود دارد :

1.واقعیت به شکل اجتماعی ساخته شده است و به این معناست که روابط متقابل و گفتگو های ما با دیگران روی روشی تاثیر می گذارد که از طریق آن ما واقعیت را تجربه می کنیم.

واقعیت تحت تاثیر زمان قرار می گیرد و از طریق آن ارتباط برقرار می کند و این نشان می‌دهد مردمی که به زبان های مختلف حرف می زنند ممکن است از یک تجربه ی مشابه، برداشت های کاملا متفاوتی داشته باشند.

داشتن روایتی که قابلیت درک کردن را داشته باشد می تواند به ما کمک کند واقعیت مان را تشخیص دهیم و آن را حفظ کنیم به عبارت دیگر روایت ها و داستان ها به ما کمک می کنند از تجربه های خود سر در بیاوریم.

3.هیچ “واقعیت عینی ” یا حقیقت مطلقی وجود ندارد آنچه که برای ما حقیقی است ممکن است برای شخص دیگری یا حتی برای خودمان در شرایط زمانی دیگر حقیقی نباشد (استندیش، 2013).

این اصول وابسته اند به مدارس پست مدرنیست در زمینه ی تفکر که واقعیت را یک مفهوم در حال تغییر و کاملا شخصی می دانند.

روایت درمانی

اﻻﻧﺰاﭘﻴﻦ ۲.۵

اﻻﻧﺰاﭘﻴﻦ یک داروی ضد جنون است که مواد شیمیایی در مغز را که مسبب این بیماری روانی هستند را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

الانزاپین برای درمان نشانه‌های بیماری‌های روانی مانند اسکیزوفرنی (شیزوفرنی) و اختلال دوقطبی (افسردگی شیدایی) در کودکان و بزرگ‌سالان که حداقل ۱۳ سال سن دارند، استفاده می‌شود.

الانزاپین گاهی اوقات همراه با دیگر داروهای آنتی سایکوتیک (ضد جنون) یا داروهای ضدافسردگی استفاده می‌شود.

 الانزاپین ۲.۵

گروه دارویی-درمانی:

ﻋﺎﻣﻞ ﺿﺪ ﺳﺎﻳﻜﻮﺗﻴﻚ، آﺗﻴﭙﻴﻜﺎل

اشکال دارویی ۲.۵:

Film Coated Tablet: ۲.۵mg

Film Coated Tablet: 5mg

اﻻﻧﺰاﭘﻴﻦ (Olanzapine) ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻗﺮص روﻛﺶ دار، ﻗﺮصﻫﺎی ﺳﺮﻳﻊ ﻣﺘﻼﺷﻲ ﺷﻮﻧﺪه و ﻣﺤﻠﻮل ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺰرﻳﻖ ﻛﻮﺗـﺎه اﺛـﺮ وﺟﻮد دارد. olanzapine ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺗﺰرﻳﻘﻲ ﺑﺎ اﺛﺮ ﻃـﻮﻻﻧﻲ ﻧﻴـﺰ وﺟـﻮد دارد.

 

لاموتریژین و چاقی

لاموتریژین به تنهایی یا با داروهای دیگر برای پیش‌گیری و کنترل حملات تشنجی استفاده می‌شود.

همچنین ممکن است برای جلوگیری از نوسان شدید خلقی دو قطبی در بزرگسالان نیز استفاده شود.

لاموتریژین یک داروی ضد تشنج یا ضد صرع است.

تصور می‌شود با بازگرداندن تعادل مواد طبیعی خاصی در مغز کار می‌کند.

این دارو به دلیل افزایش خطر عوارض جانبی (مانند عفونت‌ها) مورد تأیید قرار نمی‌گیرد.

این دارو به تنهایی و گاهی همراه با داروهای دیگر برای درمان حملات صرع در افراد بالغ و کودکان بزرگتر از ۲ سال استفاده می‌شود.

این دارو همچنین برای کاهش حملات روانی در افراد بزرگسالی که دارای اختلال دوقطبی هستند به کار می‌رود.

لاموتریژین ممکن است برای اهداف دیگری غیر از آنچه که در این موارد استفاده می‌شود به کار رود. 

 

لاموتریژین و افسردگی

لاموتریژین یک روش دارویی مهم برای درمان اختلالات دو قطبی است.

با این حال, بسیاری از متخصصین بالینی از آن در بیماران با یک اختلال افسردگی (تک‌قطبی) که به اندازه کافی به داروهای ضد افسردگی معمولی پاسخ نداده اند, استفاده می‌کنند.

در بسیاری از موارد استفاده از چنین داده‌هایی به‌طور غیرمستقیم منتشر شده‌است.

ریسپریدون ۱

ریسپریدون یک داروی ضدجنون آتیپیک است که اداره مواد غذائی و داروئی ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۹۳ سودمندی آن را برای درمان اسکیزوفرنی، در سال ۲۰۰۳ برای درمان کوتاه مدت علائم شیدایی و ترکیبی افسردگی-شیدایی در اختلال دو قطبی و در سال ۲۰۰۶ برای درمان بی‌قراری مبتلایان به اوتیسم تأیید کرد.

ریسپریدون یک داروی ضد اختلالات روانی (آنتی سایکوز) است .

این دارو بوسیله ایجاد تغییراتی در اثرات ترکیبات شیمیایی مغز ، به فعالیت می پردازد.

ریسپریدون برای درمان شیزوفرنی در بزرگسالان و کودکانی که حداقل 13 سال دارند به کار می رود.

ریسپریدون همچون دیگر ضدجنون‌های آتیپیک برای درمان اختلالات اضطرابی از جمله اختلال وسواسی جبری، افسردگی شدید مقاوم به درمان، اختلال توره، تحریک‌پذیری شدید مبتلایان به اوتیسم و اختلالات مربوط به خوردن استفاده می‌شود.

همچنین ریسپریدون برای درمان علایم اختلالات دو قطبی ( مانی – دپرسیون ) در بزرگسالان و کودکان با حداقل 11 سال سن به کار می رود. ریسپریدون برای درمان علایم تحریک پذیری و کج خلقی در کودکان مبتلا به اوتیسم با محدوده سنی5 تا 16 سال نیز به کار می رود.

 

ریسپریدون ۱

ﺗﻐﻴﻴﺮ وزن سرترالین و چاقی

ﺗﺄﺛﻴﺮ SSRI ﺑﺮ وزن ﺑﻪ داروی ﺧﺎص ﺗﺠﻮﻳﺰ ﺷﺪه و ﻃـﻮل درﻣـﺎن ﺑﺴـﺘﮕﻲ دارد.

درﻣـﺎن ﻛﻮﺗـﺎه ﻣﺪت ﺑﺮای دو ﺗﺎ ﺳﻪ ﻣﺎه ﺑﺎ SSRI اﻏﻠﺐ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻐﻴﻴﺮ وزن ﻛﻢ ﻳﺎ ﺑـﺪون ﺗﻐﻴﻴـﺮ وزن اﺳـﺖ.

اﻣـﺎ، درﻣـﺎن ﻛﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﺑﺮای اﻏﻠﺐ ﺑﻴﻤﺎران ﻣﻨﺎﺳـﺐ ﻧﻴﺴـﺖ.

درﻣـﺎن ﺑـﺎ SSRI ﺑـﺮای ﻣـﺪت ﻃـﻮﻻﻧﻲ ﺗـﺮ ﻣﻮﺟـﺐ اﻓﺰاﻳﺶ وزن ﻣﻲﺷﻮد، اﻣﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﻴﺴـﺖ ﻛـﻪ اﻳـﻦ ﺗﻐﻴﻴـﺮ ﺑـﻪ دﻟﻴـﻞ ﻋـﻮارض دارو اﺳـﺖ ﻳـﺎ ﺑﻬﺒـﻮدی اﻓﺴﺮدﮔﻲ و ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻛﺎﻫﺶ وزن ﻗﺒﻠﻲ اﺳﺖ.

ﺷﻮاﻫﺪ ﻧﺸـﺎن ﻣـﻲدﻫـﺪ ﻛـﻪ Fluoxetine در ﺧـﺎﻧﻮاده SSRI ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺗﺄﺛﻴﺮ را در اﺿﺎﻓﻪ وزن ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ و Paroxetine ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺗﺄﺛﻴﺮ را دارد. ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﻣﻴﺎن ۶ ﺗﺎ ۳۰ ﻣﺎه ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎی زﻳﺮ را ﺑﻪ دﻟﻴﻞ اﺿﺎﻓﻪ وزن ﻋﻨﻮان ﻛﺮدﻧﺪ:

Fluoxetine ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻐﻴﻴﺮات وزﻧﻲ ﻛﻤﻲ ﻣﻲﺷﻮد،ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻳﻚ ﻛـﺎﻫﺶ۰/۲ درﺻـﺪ در وزن ﺑﺪن در اﺑﺘﺪا ﺗﺎ ﻳﻚ اﻓﺰاﻳﺶ ۰/۹ درﺻﺪی اﺳﺖ.

ﻳﻚ آزﻣﺎﻳﺶ ﺑﺎ اﻧﺘﺨـﺎب ﺗﺼـﺎدﻓﻲ ﻣﺘﻮﺳــﻂ اﺿــﺎﻓﻪ وزن ۳ ﻛﻴﻠــﻮﮔﺮم را ﺑــﺎ Fluoxetine در ﻣﻘﺎﻳﺴــﻪ ﺑــﺎ ۳٫۲ ﻛﻴﻠــﻮﮔﺮم ﺑــﺎ placebo را ﻧﺸﺎن داد.

Citalopram ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻐﻴﻴﺮ وزن از ۰ ﺗﺎ ۲/۵ درﺻﺪ وزن اوﻟﻴﻪ ﺑﺪن ﻣﻲﺷﻮد.

Fluvoxamine ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﻳﺶ وزن ۲/۶ درﺻﺪی وزن اوﻟﻴﻪ ﺑﺪن ﻣﻲﺷﻮد.

Paroxetine ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﻳﺶ وزن در ۶ درﺻﺪ ﺑﻴﻤـﺎران ﻣـﻲﺷـﻮد، از ۱/۶ ﺗـﺎ ۳/۶ درﺻـﺪ وزن اوﻟﻴﻪ ﺑﺪن.

Sertraline ﺑﺎﻋﺚ اﺿﺎﻓﻪ وزن ۱ ﺗﺎ ۱٫۶ درﺻﺪی وزن اوﻟﻴﻪ ﺑﺪن ﻣﻲﺷﻮد، ﻳﻚ آزﻣـﺎﻳﺶ ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﺗﺼﺎدﻓﻲ،ﻣﺘﻮﺳـﻂ اﺿـﺎﻓﻪ وزن ۱٫۵ ﻛﻴﻠـﻮﮔﺮم را ﺑـﺎ Sertraline در ﻣﻘﺎﻳﺴـﻪ ﺑـﺎ اﺿﺎﻓﻪ وزن ۱٫۸ ﻛﻴﻠﻮﮔﺮﻣﻲ ﺑﺎ placebo را ﻧﺸﺎن داد.

اﻏﻠﺐ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت، ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ اﻓﺴﺮدﮔﻲ ﺷﺪﻳﺪ دارﻧﺪ را ﺑﺮرﺳﻲ ﻣـﻲﻛﻨﻨـﺪ.

ﻣﺸـﺨﺺ ﻧﺸـﺪه ﻛـﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ وزن ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻣﺼﺮف SSRI ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻃﻼﻋﺎت دﻣﻮﮔﺮاﻓﻴﻚ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻦ و ﺟﻨﺲ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﻨﺪ.

ﻣﻄﺎﻟﻌﻪای ﻣﺮوری ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ اﺿﺎﻓﻪ وزن ﻃﻲ درﻣﺎن ﺑﺎ SSRI ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑـﻪ دﻟﻴـﻞ ﺑﻬﺒـﻮدی، اﻓﺰاﻳﺶ اﺷﺘﻬﺎ، اﻓﺰاﻳﺶ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻛﺮﺑﻮﻫﻴﺪرات و ﺗﻐﻴﻴﺮ در ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖ ﮔﻴﺮﻧـﺪه Serotonin 2C ﺑﺎﺷـﺪ.

ﺑـﻪ ﻋﻼوه، اﺿﺎﻓﻪ وزن در درﻣﺎن ﺑﺎ SSRI ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ اﺷﺘﻬﺎی ﻛﻢ در اﺑﺘﺪای درﻣﺎن اﺳﺖ.

اﺿﺎﻓﻪ وزن ﺑﻪ دﻟﻴﻞ درﻣﺎن ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑـﺎ SSRI ﻣﻤﻜـﻦ اﺳـﺖ ﺑﺎﻋـﺚ ﺑـﺮوز دﻳﺎﺑـﺖ ﺷـﻮد.

ﻣﻄﺎﻟﻌـﻪ ﺷﺒﻜﻪای ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻮردی ﺑﻴﻤﺎران اﻓﺴﺮده ﻧﺸﺎن داده ﻛﻪ اﺳـﺘﻔﺎده از دوزﻫـﺎی ﻣﺘﻮﺳـﻂ ﺗـﺎ ﺑـﺎﻻی SSRI ﺑﺮای ﻣﺪت زﻣﺎن ﺑﻴﺶ از ۲۴ ﻣﺎه ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ دو ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﺪن ﺧﻄﺮ اﺑـﺘﻼ ﺑـﻪ دﻳﺎﺑـﺖ، در ﻣﻘﺎﻳﺴـﻪ ﺑـﺎ اﺳـﺘﻔﺎده ﻧﻜﺮدن از ﺿﺪاﻓﺴﺮدﮔﻲ ﻣﻲﺷﻮد.

ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺿﺪاﻓﺴﺮدﮔﻲﻫﺎی ﻣﺠﺰا ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﺧﻄـﺮ در Paroxetine ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺖ، ﻛﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻓﺰاﻳﺶ اﺣﺘﻤﺎل ﺑﺮای SSRI ﻣﻤﻜﻦ اﺳـﺖ ﻋﻤـﺪﺗﺎً ﺑـﻪ دﻟﻴـﻞ Paroxetine ﺑﺎﺷﺪ.

 

سرترالین و چاقی

سرترالین (Sertraline)  یک داروی ضد افسردگی از گروه مهارکننده‌های بازجذب سروتونین است که استفاده از آن برای درمان افسردگی، اختلال وسواسی جبری، اختلال هراس، فوبیای اجتماعی، اختلال ناخوشی پیش از قاعدگی و اختلال استرس پس از سانحه پذیرفته شده‌است.

سرترالین در سال ۲۰۱۳ با تجویز بیش از ۴۱ میلیون نسخه پرمصرف‌ترین داروی ضدافسردگی و دومین داروی پرمصرف روانپزشکی پس از آلپرازولام در ایالات متحده بوده‌است.

در ادامه با کلینیک اعصاب و روان هیربد همراه باشید.

نام‌های تجاری:

ﻧﺎم ﺗﺠﺎری :U.S.

zoloft

Apo-setraline

Co- setraline

Dom- setraline

Gd- setraline

Mylan- setraline

Nu- setraline

PHL – setraline

Pms- setraline

Ratio- setraline

Riva- setraline

sandoz setraline

teva- setraline

گروه دارویی-درمانی:

آﻧﺘﻲ دﭘﺮﺳﺎﻧﺖ: SSRIs

اشکال دارویی:

آسنترا قرص 50 سرترالین
سرترالین قرص 100 م گ
سرترالین هگزال قرص 100 سرترالین
سرترالین 50م.گ قرص ایرانی (عبیدی )
آسنترا قرص 100 سرترالین
زولفت قرص 50 سرترالین
سرترالین هگزال قرص 50 م گ سرترالین
سرترالین 100 م.گ قرص عبیدی
سرترالین فایزر قرص 100 سرترالین
سرترالین قرص 50 م گ
زولفت قرص 100 سرترالین
سرترالین 50م.گ قرص باختر بیوشیمی

سرترالین ۱۰۰

تری فلوپرازین ۱

تری فلوپرازین یک مشتق پروپیل پیپرازینی فنوتیازین (پروتوتیپیکال نسل اول) می باشد که به عنوان یک ضد سایکوز (ضد روان پریشی) مطرح است.
اثر اصلی داروی تری فلوئوپرازین اثرات آنتی دوپامینرژیک آن می باشد. این دارو اثرات ضعیف آنتی کولینرژیکی و خواب آوری و تاثیرات خارج هرمی قوی دارد. اثرات ضداستفراغ تقریبا قدرتمندی نیز دارد.

‎تری فلوپرازین از داروهایی است که بر روی سیستم عصبی اثر می گذارد و در درمان برخی اختلالات اعصاب مانند شیزوفرنی، اختلالات رفتاری و... تجویز می گردد.
‎در بعضی مواقع این دارو به عنوان آرامبخش در مواقع اضطراب، بی قراری یا شکاک شدن نسبت به دیگران و حملات افسردگی حاد تجویز می گردد. این دارو به یک دسته دارویی تعلق دارد به نام فنوتیازین ها.
‎همچنین یکی از اثرات جانبی این دارو اثر ضد استفراغ آن است که در بعضی از مواقع از این عارضه جانبی به عنوان اثر درمانی استفاده می شود.

 تری فلوپرازین ۱

کلونازپام 2

اشکال دارویی کلونازپام 2 :

TAB: 1 , 2 mg

مکانیسم عمل کلونازپام 2  :

کلونازپام از بنزودیازپین‌ها است.

این دارو باعث تسهیل یا افزایش عمل مهاری GABA که یک ناقل عصبی مهاری در مغز است می‌شود که این خود باعث مهار پیش و پس سیناپسی در تمام نواحی CNS خواهد شد.

اثرات آرام بخش و ضدتشنج کلونازپام بعلت اثرات این دارو در سطح لیمبیک و تحت قشری می‌باشد.

در حالت کلی بعضی از علایم در افراد متفاوت فرق دارد. مکانیسم Clonazepam دقیق مشخص نیست، اما اعتقاد بر این است که توانایی افزایش فعالیت گابا را دارد، تخلیه موج و سیگنال الکتریکی را در absence seizure بوسیله‌ی دپرس کردن انتقال عصبی در  motor cortex ساپرس می‌کند. 

موارد مصرف کلونازپام 1 :

انواع تشنج‌ها، درمان فوری صرع، بیماری وسواس

کلونازپام را به عنوان یکی ازداروهای قویتر در گروه دارویی بنزودیازپین‌ها در نظر می‌گیرند.

این دارو عمدتاً برای مقابله با برخی از انواع تشنج، بخصوص در انواع خاصی از صرع و نیز برای مقابله با شوکهای ناشی از ترس کاربرد دارد.

اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهد که این دارو کیفیت زندگی و بهره‌وری کار افرادی را که از شوکهای ناشی از ترس رنج می‌برند، بهبود می‌بخشد.

از کلونازپام همچنین به عنوان یک داروی ضد افسردگی استفاده می‌کنند که بطورکلی برای درمان اضطراب، اختلال روانی کاتاتونیک (Catatonia)، مرحله شیدایی مربوط به رفتارهای شیدایی- افسردگی (Manic-depressive behavior) و بیماری جمع هراسی (Social phobia) مورد استفاده قرار می‌گیرد.

دو سال مطالعه تکمیلی بر روی افرادی که بطور مختصر برای درمان جمع هراسی داروی کلونازپام دریافت کرده بودند نشان داد که بهبودی حاصل از این درمان، پس از قطع دارو نیز همچنان ادامه میابد، این افراد در طی این دو سال در مقایسه با گروه شاهد که دارونما دریافت کرده بودند عملکرد بهتری را از خود نشان دادند.

گاهی اوقات در درمان اضطراب، استفاده از کلونازپام بر آلپرازولام ارجحیت پیدا می‌کند.

زیرا احتمال برگشت دوباره اضطراب با استفاده از کلونازپام نسبت به Alprazolam کمتر است.

برای ترک افرادی که به مصرف آلپرازولام وابسته شده‌اند می‌توان کلونازپام را جایگزین آن کرد.

از کلونازپام برای مبارزه با پرش عصبی (Tic) و نیز درمان بیماری‌های کنترل عضلات مانند Akathisia و Tardive dyskinesia استفاده می‌کنند.

یک مطالعه نشان داد در میان کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه (ADHD) که همچنین دچار پرش یا تیک‌های عصبی هستند، کلونازپام می‌تواند بدون آسیب به آثار روانپزشکی حاصل از داروهای ADHD، تیک‌های عصبی را متوقف کند.

هرچند کلونازپام دارویی برای بیماری اِم اِس (Multiple sclerosis) محسوب نمی‌شود اما آن را برای کاهش علائم این بیماری تجویز می‌کنند.

کلونازپام دفعات غش کردن (Fainting spells) را کاهش می‌دهد.

این دارو برای از بین بردن بیخوابی و نیز کاهش اختلالی تجویز می‌شود که در آن شخص در حین خواب دست و پا می‌زند.