یک انتقال دهنده عصبی با یکی از سه روش، یک نورون را تحت تأثیر قرار می‌دهد: تحریکی، مهاری یا تعدیل کننده.
یک انتقال دهنده‌ی تحریکی باعث تولید یک سلسله سیگنال الکتریکی به نام پتانسیل عمل در نورون دریافت کننده می‌شود، در حالی که یک فرستنده مهاری مانع از آن می‌شود.
اینکه یک انتقال دهنده عصبی تحریکی است یا مهاری بستگی به گیرنده‌ای دارد که به آن متصل می‌شود.
نورومدولاتورها کمی متفاوت هستند، زیرا آنها به شکاف سیناپسی بین دو نورون محدود نمی‌شوند و بنابراین می‌توانند تعداد زیادی نورون را به طور همزمان تحت تأثیر قرار دهند.
بنابراین نورومدولاتورها سلولهای عصبی را تنظیم می‌کنند، در حالی که در طی یک دوره زمان کندتر از فرستنده‌های تحریکی و مهاری نیز فعالیت می‌کنند.
بیشتر انتقال دهنده‌های عصبی یا مولکول‌های آمین کوچک، اسیدهای آمینه یا نوروپپتیدها هستند.
