شخصیت شناسی آروین دیوید یالوم
تمرکز نوشته های اروین در حول روانشناسی وجودی (اگزیستانسیال) بر چهار چیز از " معلومات " وضعیت انسان اشاره دارد :
انزوا ، بی‌معنایی ، مرگ و میر و آزادی
بحث در مورد روش‌هایی که فرد یا انسان می‌تواند به این نگرانی‌ها در یک تابع عملکردی یا به طرز غیر عملی پاسخ دهد را یالوم مطرح کرد .
در سال ۱۹۷۰ ، یالوم نظریه ای در مورد روال روان درمانی گروهی را منتشر کرد و در مورد ادبیات تحقیق پیرامون روان درمانی گروهی و روانشناسی اجتماعی رفتار گروهی کوچک صحبت کرد .
این کار به بررسی این مساله می پردازد که چگونه افراد در یک محیط گروهی عمل می‌کنند و چگونه اعضای گروه درمانی از گروه مشارکت او بهره می‌برند .
او علاوه بر نوشته‌های علمی , نوشته های تخیلی زیادی و تعدادی رمان دورتر از چارچوب رویکرد علمی خود نیر دارد.
یالوم هر روزه کمی نزدیک‌تر به تجربه هم نویسی با بیمار درباره تجارب جلسات درمانی می‌شود.
او در این نوع کتاب هاییش که به صورت هم آوایی با بیمار نوشته می شود , دو وجه نوایی متمایز دارد که به تجربه‌ای مشابه در بخش‌های متناوب نگاه می‌کنند.
این نوع کتاب به عنوان کتاب‌های درسی دانشگاهی و استاندارد برای دانشجویان روانشناسی مورد استفاده قرار گرفته‌است.
زندگی آروین یالوم
پس از دو سال خدمت در بیمارستان عمومی تریپلر در هونولولو، اروین د یالوم شغل آکادمیک خود را در دانشگاه استنفورد آغاز کرد.
او در سال ۱۹۶۳ به هییت علمی منصوب شد و در سال‌های بعد ترفیع یافت و دوره تصدی ریاست به او در سال ۱۹۶۸ اعطا شد.
کمی بعد از این دوره، او با تدریس در مورد روان‌درمانی گروهی و توسعه مدل روان‌درمانی وجودی خود، به برخی از مدل های گزیستانسیالی روان درمانی دست اورد .
