پاروکستین (Paroxetine) یک داروی ضد افسردگی از گروه مهارکننده‌های بازجذب سروتونین است که استفاده از آن برای درمان افسردگی، اختلال وسواسی جبری، اختلال هراس، فوبیای اجتماعی، اختلال خلقی پیش از قاعدگی و اختلال استرس پس از سانحه، اختلال اضطراب منتشر پذیرفته شده است.
Paroxetine یک دارو ضد افسردگی است که به گروه دارو موسوم به بازدارنده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) تعلق دارد. Paroxetine بر مواد شیمیایی مغز تاثیر می‌گذارد که ممکن است در افراد مبتلا به افسردگی, اضطراب و یا اختلالات دیگر نامتعادل شود.
برای درمان افسردگی از جمله اختلال افسردگی بزرگ استفاده می‌شود.
Paroxetine همچنین برای درمان اختلال اضطراب، اختلال وسواس وسواس اجباری (OCD)، اختلالات اضطراب، اختلال استرس پس از حادثه به کار می‌رود.
پاروکستین انزال زودرس زودانزالی :
پاروکستین یکی از بازدارنده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) است که در درمان انزال زودرس مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این حال, این استفاده در بسیاری از کشورها تایید نمی‌شود. هدف از این بررسی اصولی و متا آنالیز, بررسی اثربخشی و ایمنی برای بیماران زودانزال است.
با توجه به این بررسی اصولی paroxetine اثر بهتری نسبت به پلاسیبو ، fluoxetine و escitalopram در درمان انزال زودرس با اثرات جانبی تحمل شده فراهم کرد. گروه ترکیبی کارایی بهتری نسبت به گروه تنها داشت.
موارد مصرف:
افسردگی , اضطراب , اختلالات هراسی , اختلالات وسواسی – اجباری , اختلالات خلقی قبل از قاعدگی , اختلالات استرسی بعد از سانحه, علائم بعد از یائسگی
پاروکستین یک داروی ضد افسردگی از گروه مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)می باشد. داروی پاروکستین متابولیت فعال ندارد و در بین SSRI ها بالاترین اثر را بر روی گیرنده های سروتونین دارا می باشد.
بدنبال تجویز خوراکی پاروکستین ،جذب آهسته ولی کامل صورت می گیرد. پاروکستین در تمام بدن حتی در سیستم عصبی مرکزی توزیع می گردد و تنها 1% در پلاسما باقی می ماند.
95% به پروتئین های پلاسما متصل می شود. متابولیسم بطور گسترده و در کبد صورت می گیرد.
64% مقدار مصرفی خوراکی (30mg) از طریق ادرار (2% ترکیب اصلی و 62% متابولیت ) و 36% از طریق مدفوع دفع می گردد.
نیمه عمر پاروکستین 21-24 ساعت می باشد.
