درمان فردی: در درمان فردی، طرفین ازدواج با درمانگرانی متفاوت مشورت می کنند که الزاماً با هم ارتباطی ندارند و حتی ممکن است یکدیگر را هم نشناسند.
هدف از این درمان، تقویت قابلیت های انطباقی هر یک از طرفین است.
گاه فقط یکی از طرفین درمان می شود، ولی ملاقات با درمانگر اغلب برای طرف دیگر نیز مقید است.
در این ملاقات ها طرف مقابل ممکن است اطلاعاتی درباره بیمار به درمانگر بدهد که در غیر این صورت ممکن بود نادیده گرفته شود؛ همچنین اضطراب آشکار یا پنهان او در نتیجه تغییر شود.
انواع زوج درمانی
همچنین اضطراب آشکار یا پنهان او در نتیجه تغییر طرف مقابلش شناسایی می شود و کاری برایش انجام می شود؛ عقاید غیرمنطقی درباره اتفاقاتی که در حین درمان رخ می دهد، می تواند اصلاح شود؛ و اقدام های خودآگاه یا غیرخودآگاه وی برای خرابکاری در درمان بیمار می تواند اجرایی شود.
زوج درمانی فردی: در زوج درمانی فردی هر یک از طرفین ازدواج درمان می شود؛ و با یک درمانگر، یا به شکل هم کوشانه (Collaborative) یعنی هر کدام از طرفین با درمانگر متفاوتی ملاقات کند.
درمان مشترک: درمان مشترک رایج ترین شیوه زوج درمانی است که در آن یک یا دو درمانگر طرفین ازدواج را در جلساتی مشترک درمان می کنند.
اگر یا درمانگران (کوتراپیست ها) از دو جنس باشند، دیگر یکی از دو بیمار احساس نمی کند که گیر افتاده است و دو نفر از جنس مخالف به معارضه با او برخاسته اند.
